พระ 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 230 / 259

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระสงฆ์สาวกได้ใช้เวลาในการเผยแพร่พระศาสนาอย่างคุ้มค่าโดยมิได้เห็นแก่ความเหนื่อยยาก ดังนั้นพระพุทธองค์ดำเนินเป็นระยะทางไกลเพื่อโปรดผู้อุปถัมภ์พร้อมจะบรรลุธรรมได้ (ม.อ. 2/12/56) เส

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระสงฆ์สาวกได้ใช้เวลาในการเผยแพร่พระศาสนาอย่างขยันขันแข็ง ไม่หวั่นต่อความยากลำบาก โดยเสด็จไปโปรดโยมและช่วยให้ผู้ที่มุ่งหวังบรรลุธรรมได้ พระพุทธองค์ได้ประชุมสงในยามค่ำคืนเพื่อให้พ

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์ทฤพุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 5.5.9. “นคราย” วัดภูใหม่ศิริมงคล กำปงจาม คัมภีร์ใบลาน 1 ผูก 64 หน้า อักษรเขมร ภาษาเขมร 5.5.10. “กายนคร” วัดธิบดี เสียมเรียบ คัมภีร์ใบลาน 1 ผูก 88 หน้

บทความนี้นำเสนอเอกสารหลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์ทฤพุทธโบราณ ซึ่งรวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับคัมภีร์ที่มีการใช้ภาษาเขมรและคานธาร พร้อมทั้งการอนุรักษ์และการศึกษารายละเอียดของคัมภีร์เหล่านี้ โดยเฉพาะคัมภีร์ใบลานที

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในด้านการเผยแผ่และสอนธรรมปฏิบัติ ทุกวันพระและวันอาทิตย์ท่านจะเผยพระธรรมเทศนาแก่ประชาชนทั่วไปด้วยตนเองเป็นประจำ และทุกวันพฤหัสบดี จะสอนการทำสมาธิแก่พระภิ

คัมภีร์พุทธโบราณนี้อธิบายถึงการเผยแผ่และสอนธรรมปฏิบัติของหลวงพ่อวัดปากน้ำ โดยท่านจะเผยพระธรรมเทศนาให้ประชาชนทุกวัน และสอนการทำสมาธิแก่พระภิกษุ สามเณร อุบาสา อุบาสิกาภายในวัด รวมถึงการเผยแพร่ธรรมไปทั่ว

ก่อนการเปลี่ยนแปลงซึ่งเป็นช่วงเวลากาลศึกษา ของท่านนั้น ยังไม่มีการตั้งสำนักเรียนส่วนกลาง พระภิษฐสามเณรต้องไปเรียนกับอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในด้านต่างๆ ที่ตรงกับสิ่งที่สนใจศึกษา เป็นที่น่าสังเกตว่า นอกจา

บทความนี้สำรวจเกี่ยวกับการศึกษาของพระภิษฐสามเณรในช่วงก่อนการเปลี่ยนแปลง และความสำคัญของการปฏิบัติสมาธิภาวนา โดยเฉพาะในคัมภีร์ที่พระมงคลเทพมุนีให้ความสนใจ รวมถึงการแบ่งกลุ่มพระภิษฐตามภูมิภาคที่มีการปฏิ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ปฏิบัติธรรมบันทึกไว้ในสมุดข่อหรือใบลาน ซึ่งในภายหลัง พระมหาโชติปัญโญ (ผมใจ ยโสธรรมน์) วัดบรมสินาวาส ได้รวบรวมบางส่วนจากที่ต่างๆ มาไว้เป็นเล่มเดียวกันในป

บทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับหลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะหนังสือพระสมาธิสนทนาแบบโบราณที่รวบรวมโดยพระมหาโชติปัญโญในปี พ.ศ. 2479 โดยมีการบันทึกการปฏิบัติธรรมในท้องถิ่นต่างๆ ในไทยและประเทศใก

ระหว่างท่านกับพระผู้ปฏิบัติธรรมด้วยกัน รวมทั้งที่รู้จักกันโดยไม่เคยเห็นหน้า กนเลยก็มี ดังที่ปรากฏในบันทึกตอนหนึ่งว่า ผู้เชี่ยวชาญพระธรรมฐานท่านติดต่อกันได้ด้วยญาณ จะเป็นญาณอะไรทั้งๆ ที่ทราบ คือเมื่อ 5

บทความนี้พูดถึงการเชื่อมโยงและการสื่อสารของพระสงฆ์ที่มีศักยภาพในการปฏิบัติธรรมผ่านญาณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเล่าเรื่องราวของพระสุปฏิบัติธรรมและความโดดเด่นของกลุ่มพระธุดงค์องค์กรฐาน ซึ่งมีการปฏิบัติธรรมเ

ปันกเกรท่านนี้มีความประสงค์จะให้สามเณรพิจารณาให้เห็นซึ่งธรรมกายแห่งสมเด็จพระพุทธเจ้าด้วยญาณจักญาณ ด้วยสมารถแห่งการตรัสรู้พระอริยมรรค อันนับเข้าในพวกธรรมกายแห่งพระพุทธองค์นั้น 2.4.1.3. หนังสือพระปฐมสม

เนื้อหาส่วนนี้กล่าวถึงการพิจารณาธรรมกายของพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะการอ้างอิงถึงหนังสือต่างๆ ที่พูดถึงการเกิดและคุณงามความดีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้จะปรินิพพานแล้ว พระธรรมกายยังคงอยู่และมีผลต่อสรรพสัตว์

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ผู้มิพระปราชิกเปรียบด้วยแผ่นดิน และมีพระธรรมกายมั่นคง (ธรรมมะยา) เป็นผู้ประกอบในหมู่ชน เป็นต้น 2.4.1.6. หนังสือพระไตรปิฏกบาลี ทีนิภาย ปาฏิทธกค ฉบับ

เนื้อหาในข้อความนี้ครอบคลุมการศึกษาหลักฐานและการอธิบายเกี่ยวกับธรรมกายจากคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ซึ่งได้อ้างอิงข้อมูลจากหนังสือพระไตรปิฏกบาลี, ปทานุกรมตราฉบับที่ 2 และพระสูตรบาลีที่มีความสำคัญเ

คำสอนเหล่านั้นกล่าวถึงธรรมภายในและหลายๆ ส่วนใหญ่จะใช้ในความหมายว่า เป็นธรรมชาติที่สะอาดบริสุทธิ์ บริบูรณ์ด้วยคุณธรรม มีความตื่นอยู่เป็นนิ่ง เป็นวงจิตที่แจ้งจรรลิงของพระพุทธองค์และเหล่าพระอรหันต์ ประกอ

บทความนี้กล่าวถึงธรรมกายซึ่งเป็นสภาวะภายในอันบริสุทธิ์และไร้ขอบเขตของจิตวิญญาณตามคำสอนของพระพุทธองค์ ธรรมกายประกอบด้วยพระพุทธคุณและเป็นสภาวะที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ กล่าวถึงความหมายของธรรมภายในและความ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ชาวพุทธสรรวามีทัศนะจะเข้าใจความหมายของธรรมภายในทิศทางเดียวกันกับเรวา เช่นคัมภีร์มหาวิภาและอภิธรรมโกศายกกล่าวถึงการ of สรรนะในพระพุทธเจ้าว่า หมายถึงการ o

บทความนี้นำเสนอการศึกษาหลักฐานธรรมภายในในคัมภีร์พุทธโบราณ ความหมายของธรรมภายในได้รับการกล่าวถึงในคัมภีร์เช่น มหาวิภา และ อภิธรรมโกศายก ซึ่งชี้ให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของพระบรมโพธิสัตว์เป็นพระพุทธเจ้า

ถึงได้ทั่วไป และคัมภีร์ที่พบบังเป็นจำนวนน้อย41 ไม่อาจเป็นตัวของคำสอนทั้งหมดที่เคยสอนกันอยู่ในภูมิภาคคันธาระได้ ส่วนคัมภีร์สันสกฤตที่พบ แม้จะมีจำนวนมากและเป็นคัมภีร์เก่าแก่ แต่ก็ไม่เท่าไปกว่าฤกษ์เริ่มต

งานวิจัยนี้ศึกษาคัมภีร์พระพุทธศาสนาในคันธาระและการเผยแพร่ในจีนยุคแรก โดยเน้นความสำคัญทางภูมิศาสตร์ของคันธาระที่เป็นศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนศิลปวิทยาการและวัฒนธรรม ทาง ดินแดนนี้มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นก

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ บันทึกการเดินทางของพระกิญจิวน สวนจ้าง (รู้จักกันในภาษาไทยว่า พระถังซัมจัง) ระบุว่า พระพุทธศาสนาเดินทางเข้ามาสู่ดินแดนฉันตรวจและ เอเชียกลางโดยพ่อค้า 2 ท

บทความนี้วิเคราะห์หลักฐานเกี่ยวกับการเผยแพร่พระพุทธศาสนาในเอเชียกลาง โดยอิงจากบันทึกการเดินทางของพระกิญจิวนซึ่งบรรยายถึงการเข้ามาของพุทธศาสนาในช่วงแรกๆ ผ่านพ่อค้า เช่น ตุบสะและถัลลิย รวมถึงการบันทึกจา

นี้เคยประดิษฐานพระเขี้ยวแก้วของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาก่อน (Watters 1973, p. 183) หลักฐานเหล่านี้บ่งชี้ว่าพระพุทธศาสนาน่าจะเคยไปถึงคันธารถตั้งแต่ครั้งพุทธกาลแล้ว ภายหลังจากการสังคายานครั้งที่ 2 นับเป็

เนื้อหานี้พูดถึงการเผยแผ่พระพุทธศาสนาไปยังคันธารถตั้งแต่สมัยพุทธกาล รวมถึงบทบาทของพระสัมฤทธิ์ในสังคายนาครั้งที่ 2 การเผยแผ่ศาสนาในรัชสมัยของพระเจ้าธรรมราช และการจัดส่งพระภิกษุไปเผยแผ่ในดินแดนต่างๆ ของ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับวิชาการ ทางโบราณคดีที่รับรองถึงความอยู่จริงของพระมัญฺญมฤตญฺญเณร พระกัสสปโครต พระทุนทุภิสิษาระ และคณะผู้เผยแผ่ไปยังดินแดน “หิมวันต์” ดังกล่าวด้วย45 จารีตพระเจ้าอ

บทความนี้สำรวจหลักฐานและการเดินทางของพระพุทธศาสนาเข้าสู่คันธาระ โดยเน้นการศึกษาคัมภีร์และหลักธรรมที่มีในเอกสารโบราณ รวมถึงการสอบถามและการตอบปัญหาของพระยามิลินทกับพระนากเสก ตัวอย่างที่พบจากการจารึกพระธ

ข้อสันนิษฐานดังกล่าวสอดคล้องกับวรรณกรรมท้องถิ่นของกัสมีซึ่งระบุว่ามีสินปัญหาเขียนขึ้นเป็นครั้งแรกในภาษาท้องถิ่นของกัสมีและถูกแปลเป็นภาษาบาลีและสิ่งในภายหลัง (Hassnain 1973: 13 น. 4)47 แม้ยังตัดสินไม่ไ

เนื้อหานี้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพระพุทธศาสนาในค้นธรรมและกัสมี โดยระบุว่ามีการเผยแพร่พระพุทธศาสนาในช่วงเวลาก่อนยุคสมัยของ Menander ซึ่งมีส่วนสำคัญในการขยายอาณาจักรและพระธรรมที่สอนในพื้นที่นั้น ผ่านกา

มีจารึกอักษรถพราหมณ์ ภาษาบาลีสามบรรทัด บนรอยลักษพระพุทธบาท ข้อความในจารึกแปลว่า “รอยพระพุทธบาทคู่บี ประดิษฐไว้ในสำนักงานสงฆ์ของพระเถราจารย์ฝ่ายมหาวิหาร ผู้เป็นวิฑูยาวาที (วิฑูชาวาที) แกล้วกล้ในการวิจั

มีจารึกอักษรถพราหมณ์ ภาษาบาลีสามบรรทัด บนรอยพระพุทธบาท ซึ่งหมายถึงการประดิษฐ์ไว้ในสำนักงานสงฆ์ของพระเถราจารย์ฝ่ายมหาวิหาร การเผยแพร่พระพุทธศาสนาโดยพระมหินทเถระในประเทศศรีลังกาและอื่น ๆ รวมทั้งบทบาทของ

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ความเห็นว่า "วิจัยยะท" เป็นชื่อที่หมายรวมหลายนิยายในสายสตรีวจ ไว้ด้วยกัน ยกเว้นสรรวาสติวาท50 ในตำนานอื่นออกเหนือลากฝ่ายบาลิกกล่าวถึงการนำพระพุทธศาสนาไ

การศึกษาภายในคัมภีร์พุทธโบราณแสดงให้เห็นความสำคัญของการสังคายนาในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา โดยได้มีการนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับการสังคายนาในยุคต่างๆ และการบันทึกคำสอนที่มีความสัมพันธ์กันระหว่างคัมภีร์ต่าง

หน้าของทุบทเขามีมิน และเกษลักพระพุทธรูปหลายองค์ รวมทั้งทรงอาราธนาสมุนทูลไปเผยแผ่พระศาสนาทั่วเอเชียกลาง 2.6.2. การเดินทางของพระพุทธศาสนาเข้าสู่ประเทศจีน51 พระพุทธศาสนานำจะเดินทางเข้าสู่ประเทศจีนหลายคร

บทความนี้กล่าวถึงการเดินทางของพระพุทธศาสนาที่เข้าสู่ประเทศจีนตั้งแต่ยุคแรกๆ ผ่านเส้นทางทะเลและดินแดนตะวันตก มีการกล่าวถึงการเผยแผ่โดยพระเจ้าโจทมหาราช และการสร้างพระเจดีย์ในประเทศจีนในยุคต่างๆ รวมถึงข้

หลักฐานธรรมภายใต้คัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ผลจากนโยบายเผยแผ่ของพระเจ้าโกคาทั้งนี้พระเจดีย์ส่วนใหญ่ต่างผงไปตามกาลเวลา แต่อีกยังมีการค้นพบบางองค์ที่ยังหลงเหลือ ซึ่งได้รับการบูรณะแก่ชมให้มีสภาพดีอย

บทความนี้สำรวจหลักฐานธรรมภายใต้คัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการดำเนินนโยบายเผยแผ่ของพระเจ้าโกคาและการสำรวจพระเจดีย์ที่หลงเหลือ เช่น พระเจดีย์ตำไม่ไก และวัดฝาเหมิน ซึ่งบางท่านเชื่อว่าอาจไม่ได้สร้างในยุคพระ

ส่วนในยุคราชวงศ์ศักยมานะ ราวพุทธศตวรรษที่ 6-8 พระพุทธศาสนาได้ปักหลักมั่นคงทั่วดินแดนเอเชียกลาง เมืองสำคัญที่ตั้งอยู่บนเส้นทางสายไหม เช่น บามิยัน คูบู คูซา โถทาน โผลาหาราน เทอรฟาน และตุหนหวง ล้วนเป็นศู

ในยุคราชวงศ์ศักยมานะ ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 6-8 พระพุทธศาสนาได้ขยายตัวในเอเชียกลาง โดยเมืองต่าง ๆ บนเส้นทางสายไหมมีบทบาทสำคัญ ยุคนี้เห็นการสนับสนุนจากจักรพรรดิข่ายหนานซึ่งทำให้พระพุทธศาสนามีอิทธิพลในจีน